Ondanks dat de Tweede Wereldoorlog in volle gang was, werd onze vereniging op 15 mei 1941 officieel opgericht met als naam Unitas. Omdat deze naam al in gebruik was, maakte de KNVB bezwaar en werd gekozen voor WWW (Wij Willen Winnen). Door de Duitse bezetter werd dit echter uitgelegd als “Wij Willen Wilhelmina”, zodat de naam verboden werd. Uiteindelijk werd toen voor S.V. Smerdiek gekozen.

Voor de officiële oprichting werd door een aantal fanatiekelingen al jaren gevoetbald. Zo komen we in de 20-er jaren de naam Zeelandia tegen en in de 30-er jaren de namen SVC en Violent. Violent ging in 1939 ter ziele. Een groepje vrienden herontdekte de voetbalsport en speelde hun partijtjes bij boerderij “Reijgerburgh” van de familie Hage. In het voorjaar van 1941 werd besloten om een heuse club op te richten. Op 3 mei 1941 werd de eerste wedstrijd gespeeld tegen WHS uit St. Annaland. Ondanks het verlies met 2-9 werd er in de volgende dagen een bestuur gekozen, bestaande uit Nap Hage (voorzitter), Toon Hage (secretaris) en Leen Heijboer (penningmeester). De definitieve oprichting was een feit.

Al snel groeide de vereniging en er werden zelfs een korfbal- en atletiekafdeling opgericht. De aankoop van de eerste eigen shirts werd betaald met tarwebloem dat werd geschonken door de molenaars van het dorp. De kleuren waren blauw-zwart, wat nu nog steeds de clubkleuren zijn. Ook in het refrein van ons clublied worden deze kleuren bezongen:

Blauw-zwart zal het wezen,
Blauw-zwart zal het zijn,
Blauw-zwart zullen ze vrezen,
Op het voetbalterrein.

In de jaren vijftig kende de vereniging een lastige periode, mede door de watersnoodramp. Men heeft toen het hoofd net boven water weten te houden. Een belangrijk moment vond plaats in 1957. Toen werd het eerste jeugdteam geformeerd. 

In de zestiger en begin zeventiger jaren zit Smerdiek in de lift. In 1960 bereikt het 1e elftal KNVB voetbal en tien jaar later is er promotie naar de 3e klasse KNVB. Ook het 2e elftal timmert in die tijd aan de weg. Sinds 1962 was er ook een betaalde trainer. In 1976 wint Smerdiek 1 voor het eerst de Eendrachtcup. Men zou dit herhalen in 1979 en 1989.

In de tachtiger jaren kent het vlaggenschip een forse terugval. Er waren degradaties in 1980 en 1987, zodat men weer in de onderafdeling terecht kwam. Wel werden in 1980 een eigen kantine en kleedaccommodatie geopend. In 1991 werd het 50-jarig jubileum uitgebreid gevierd. Het kon niet mooier, want dat jaar werden ook het 1e en 2e elftal kampioen. 

In de jaren negentig degradeerde Smerdiek 1 opnieuw en daarna werden vele vergeefse pogingen tot promotie gedaan. Maar telkens strandde men in de nacompetitie. Pas is 2010 lukte het de hoofdmacht om weer eens de titel te grijpen en de felbegeerde promotie naar de 3e klasse te bewerkstelligen. Bijzonderheid was dat Cees Stoutjesdijk trainer was en ook bij het kampioenschap in 1991 stond hij aan het roer. Na de nipte degradatie in 2011, kon er in 2014 (o.l.v. Peter van Poortvliet) opnieuw de kampioensvlag worden gehesen. Helaas was het verblijf in de 3e klasse opnieuw van korte duur. 

Al in de zeventiger jaren werd er gestart met damesvoetbal, maar dit was van korte duur. Ook in de tachtiger jaren was er een tijdje een dameselftal, maar qua niveau stelde dit weinig voor. In 1996 was Wim Scherpenisse de grondlegger van de huidige damesafdeling, die grote successen zou vieren. Hoogtepunten waren de promotie naar de hoofdklasse en de winst van twee districsbekers.