Onder een koud zonnetje ging om 10 uur de wedstrijd van start. Het gaat wellicht ver om Kloetinge onze angstgegner te noemen, maar te vrezen is Groen-Wit zeker. Veel supporters herinnerden zich nog de uitwedstrijd op 16 februari tegen Kloetinge (3-3).
Waarbij eerlijkheidshalve moet worden gezegd dat Kloetinge toen in de eindfase nog een presentje kreeg aangereikt door de scheids. Goed, terug naar de wedstrijd van vandaag. Deze begon vrij rustig. Met Daan in de goal, Rens en Quinten in de achterhoede, het driemanschap Julian|Ferry| Deylano voorin en Ruben als reserve waren de openingsminuten vrij tam. Tijdens de inleidende beschietingen tastten beide ploegen elkaar wat af. Toch vond Smerdiek uiteindelijk nog behoorlijk snel de goal en legde Ferry fraai de 1-0 binnen. Smerdiek was er meteen op bedacht om een voorsprong op te gaan bouwen, maar dat bleek eenvoudiger gezegd dan gedaan. Hoewel Julian een mooie kans kreeg en een hard schot door Rens bijna tot een eigen doelpunt leidde door Kloetinge, bleef de teller op 1-0 staan. Groen-Wit loerde iedere keer dat Smerdiek met veel man voorin stonden op de counter. Daan voorkwam een aantal malen dat de bezoekers de de aansluitingstreffer konden maken. Ondertussen schoot Ferry nog een keer hard op de paal. Zoals vaak is het de aanhouder die uiteindelijk wint en zo ook ditmaal. Nadat Kloetinge eerst nog naast schoot , was een volgende counteraanval wel succesvol (1-1). Nu de inleidende beschietingen duidelijk achter de rug waren, golfde het spel behoorlijk op en neer. Voor de kleine mannen van beide ploegen was het kilometers maken en ongewild kwam er een fragment van een bekend lied bovendrijven in gedachten (De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant / Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland). Deze veerpont voer echter in hoog heen en neer. Kansen aan beide kanten volgden elkaar in hoog tempo op. Zo had Deylano de kans Smerdiek op voorsprong te brengen na een succesvolle aanval door Ruben en voorkwam aan de andere kant Daan diverse malen dat Kloetinge aan het langste eind trok. Op slag van rust was het nogmaals Deylano die een fraai gecreëerde kans helaas net niet wist af te ronden.
Nadat beide elftallen aan de limonade waren geweest en een bemoedigend woord van de trainer hadden ontvangen, ging Smerdiek de tweede helft goed van start. Smerdiek drong aan en kreeg loon naar werk. Een absolute parel van een doelpunt door Ferry bracht Smerdiek de 2-1 voorsprong. In de woorden van Drs. P begon voor Smerdiek nu feitelijk ‘de lange reis naar Omsk’. De Blauwe-Zwarte trojka wachtte echter nog vele gevaren om deze overwinning uit het vuur te slepen. Kloetinge stortte zich vol overgave in de wedstrijd op zoek naar de gelijkmaker. Enkele schoten van de bezoekers gingen naast, maar uiteindelijk sneed Groen-Wit toch door de verdediging. Zoals het liedje gaat: ‘Omsk is inderdaad een mooie stad, maar net iets te ver weg‘. De wedstrijd duurde voor Smerdiek uiteindelijk gewoon net te lang om stand te houden.
In de slotfase volgden nog verschillende kansen over en weer, maar deze strijd kreeg de eindstand die het verdiende (2-2).