De gemaskerde brigade trok vandaag naar het Toverkot om de strijd aan te gaan met WHS. Wij Houden Stand bleek bij aankomst tijdelijk omgedoopt tot Wij Houden Afstand, zo was te lezen op verschillende aanduidingen. De reporter van dienst merkte bij aankomst tegen een WHS-aanhanger op ‘dat het op Smerdiek nog droog was bij vertrek’. Het begon immers behoorlijk te regenen toen wij op zoek gingen naar een kleedkamer. De WHS-fanatiekeling diende de reporter snel van repliek: ‘er was op Stalland nog geen druppel gevallen vóórdat wij uit de auto kwamen’. De toon was gezet.
Over de kleedkamer géén kwaad woord en óók het gratis kopje koffie ging er goed in. Maar een dunne deken van teleurstelling viel wel over het team toen we zagen op welk grasveld deze streekderby zou worden beslecht. Het gaat te ver om te stellen dat er enkele uren voor de wedstrijd nog een kudde schapen had gegraasd op dit ‘biljartlakentje’, maar de term ‘knollentuin’ mocht hier met recht van stal worden gehaald. Het was niet best, maar de sfeer bij beide teams om gretig te beginnen aan het duel was er zeker niet minder om.
Smerdiek begon sterk aan het duel en was vanaf de aftrap tot het klinken van het laatste fluitsignaal de betere partij. Een eerste treffer van blauw-zwart liet toch wel even op zich wachten. Aan kansen geen gebrek overigens. Al snel ging een bal van Deylano via de lat over en loste Ferry vrij kort na elkaar twee harde pegels. Het eerste schot ging naast, de tweede hard voorlangs. Deylano vond de lat en enkele minuten later óók de paal. Daarmee was de omvang van het ‘groen-witte doel’ in ieder geval goed verkend. Toch brak WHS af en toe onder de druk van Smerdiek uit. Een goede redding van Binck voorkwam een openingstreffer van de thuisploeg. Rens, die af en toe sterk mee optrok in de voorhoede, loste ook eens een schot. Hard naast helaas, maar zijn tijd zou nog komen. Het combinatievoetbal van Smerdiek was af en toe echt een genot om te aanschouwen.
Ferry, Deylano en Noah wisten elkaar soms feilloos te vinden. Zo ook de combinatie die leidde tot de 0-1. Via een fraaie assist van Ferry wist Deylano de openingstreffer voor blauw-zwart achter zijn naam te zetten. WHS had de bui zien hangen dat het vroeg of laat mis zou gaan en toonde zich niet aangeslagen. Dat werd anders toen binnen korte tijd Smerdiek wél met veel machtsvertoon de wedstrijd volledig naar zich toe trok. Rens tekende voor de 0-2 en de 0-3 kwam van Ferry. Rens, die in deze wedstrijd soms ‘ontwikkelde’ van voorstopper naar (aanvallende) middenvelder, tekende ook voor de 0-4. Een onfortuinlijke bal zorgde voor een wissel bij WHS. Eén van de spelers kreeg een hard schot in de maag/buikstreek en zou niet meer terugkeren in de wedstrijd. Smerdiek draaide ondertussen weer als vanouds als een goed geoliede doelpuntenmachine en trok verder door richting rust. Nadat aanvankelijk nog een aantal kansen werden gemist, kon WHS niet voorkomen dat Smerdiek verder uitliep. Rens zorgde met zijn derde treffer van de wedstrijd voor de 0-5. Met een hattrick reeds in de tas vond Rens het nog niet voldoende. Zijn vierde van de wedstrijd bepaalde de ruststand op 0-6.
Voor de neutrale toeschouwer was het leuk te zien dat WHS behoorlijk sterk aan de tweede helft begon. De ranja en bemoedigende woorden van de trainer hadden het ‘elftal’ blijkbaar goed gedaan. WHS creëerde af en toe (halve) kansen en dat zorgde ervoor dat Binck zeker niet achterover kon leunen. Maar goed ook, het is immers geen pretje om in de regen maar tegen een doelpaal aan te leunen, nietwaar?
Noah zorgde er een nette bal voor de Smerdiek de voorsprong verder uitbreidde tot 0-7. Spits Ferry legde de 0-8 binnen. Nadat Ferry helaas net niet de kroon kon zetten op een zeer mooie pass door Ruben vanuit het achterveld, was er dan toch de welverdiende eretreffer voor WHS.
Enkele minuten later was het bijna wéér prijs, een bal van de thuisploeg scheerde maar net langs het doel van Smerdiek. Na enig aandringen van de zijde van Smerdiek, werd een vrije trap toegewezen aan Smerdiek. De laatste man van WHS werkte Ferry behoorlijk fors tegen de hobbelige mat en één van de trainers vond het (na de zoveelste aanval op onze spits) toen wel tijd dat de scheids zou ingrijpen.
Hoewel het aandringen op een vrije trap er bij de scheids niet bepaald direct inging ‘als Het Woord in een discipel’, kon hij zich toch vinden in het oordeel van Smerdiek. Ferry schoot de vrije trap hard in, de stand ging naar 1-9. Rens’ honger naar doelpunten was niet eenvoudig te stillen vandaag. Hij tekende voor de 1-10 en bracht daarmee zijn bijdrage voor dit duel op vijf doelpunten. WHS drong nog aan op een tweede treffer, maar het was de thuisploeg blijkbaar niet gegund. Binck voorkwam dat WHS nog zou scoren. Ruben speelde als laatste man een prima duel en bleek meer dan eens de juiste stoorzender in de aanvalsgolf van WHS. In de verdedigingslinie speelde middenvelder Hugo ook een prima rol.
Zoals gezegd was Rens’ honger moeilijk te stillen in dit duel, maar ook Ferry’s teller kon nog een duwtje in de goede richting gebruiken. In de slotminuten ging onze spits echter nog even goed los. De 1-11, 1-12 én 1-13 kwamen alle van zijn voet.
Het was weer ouderwets ‘Veni, Vidi, Vici’. Blauw-zwart kwam, zag én overwon. In de regen, in de knollentuin. Toen de gemaskerde brigade terugreed naar Smerdiek, kwamen er door de wolken kleine banen van licht. De overwinning smaakte zoet en goed.